Als columnist van de Lommelse Gazet probeer ik tegenwoordig de actualiteit te volgen. Lijkt me interessanter voor u dan dat ik altijd over mezelf schrijf. Sport. Zlatan Ibrahimovic is gestopt met voetballen. Jammer, want ik zag hem graag bezig, zowel op als naast het veld, zoals in persconferenties. Op bijna elk vlak zijn we tegenpolen, hij en ik. Zlatan blaakt van het zelfvertrouwen en ik heb op dat vlak regelmatig een tekortje. Zlatan kon fantastische doelpunten scoren en had enorme technische capaciteiten, al leek het geluk ook vaak zijn kant te kiezen. Of dwong hij dat geluk simpelweg af? Misschien was en is hij wel God, zoals hij zelf weleens beweerde. Hoe dan ook, ik ben, eufemistisch gezegd, een veel minder begenadigd voetballer, ik scoor bijna nooit en het geluk laat me tijdens deze sportbeoefening dan ook nog eens te pas en te onpas in de steek. De bril die ik momenteel draag kwam er nadat ik de vorige brak tijdens een voetbalpartijtje met de kinderen, vallend over een rus. Dan bedoel ik niet een inwoner van het land van Vladimir Poetin, maar een graszode. Een typisch Lommels woord overigens, ‘rus’. We hebben er zelfs een gehucht van gemaakt (Russëndörp), doch dit terzijde.

Die andere Russen hebben de laatste tijd, door de oorlog tegen Oekraïne, samen met de coronapandemie en de wereldwijde klimaatverandering, gezorgd voor een permacrisis, las ik ergens. Een permacrisis? Mijn brein lijkt me nog maar eens te misleiden. Zijn er dan te weinig zaaddonoren? Is er een nieuwe bankencrisis op til? Een spermabankencrisis?

Niets van dat alles. Het woord permacrisishebben ‘we’ (lees: specialisten der Nederlandse taal) zopas, naar mijn gevoel op nogal ongelukkige wijze, overgenomen uit het Engels. Daar, in Groot-Brittannië, was permacrisis het ‘woord van het jaar’ in 2022, als samensmelting van de woorden ‘permanent’ (blijvend, voortdurend) en ‘crisis’. Die permacrisis leidt op economisch vlak tot schaarste en een hoge inflatie en op sociaal vlak tot polarisatie en extremisme, zegt mijn bron.

Ziezo, nu bent u weer mee. Je wordt er niet dommer van, van het lezen van mijn columns, ook al hink ik altijd en overal een flink eind achterop. Niet gemakkelijk, zeg, die actualiteit volgen. ‘Ik volg de actualiteit niet,’ zou Zlatan Ibrahimovic trouwens zeggen, ‘de actualiteit volgt MIJ.’

Ondertussen maan ik de kinderen aan om MIJ te volgen. Het kwik klimt weer tot boven de dertig graden. Samen gaan we nog wat pelen, petteren en partelen in het zwembad. Spelen, spetteren en spartelen dus.

-----