Een eenzame ochtend. Vrouw en kinderen moesten dringend weg. Nageslacht naar school, echtgenote naar dokter voor bloedname. De tafel is een puinhoop. Soms is ontbijten een haastige happening, een enerverend evenement. Zelf neem ik er liever de tijd voor. Indien mogelijk. Ik geniet nog wat na met een extra kop koffie. Wat is dat in feite toch een weerzinwekkend woord: ontbijten? Het klinkt alsof je je gebit ’s avonds in een glas water legt en op je nachtkastje zet, alsof je ochtendvoedsel een of ander slurpsel is. Smurrie, waar je geen tanden voor nodig hebt.

Lekkere koffie. Anderzijds blijft het moeilijk om me te ontspannen in dit ochtendlijke slagveld. Ik zou aan de overkant kunnen gaan zitten. Daar, op de plaats van mijn wederhelft, is het nog lekker netjes. Zij diende immers nuchter te blijven. Niet dat ik of mijn kinderen vanochtend alcoholische dranken genuttigd hebben, hoor. Vergis je niet.

Nu ik erover nadenk, vind ik werkwoorden die met ‘ont-’ beginnen maar niks. Ik heb even geen zin om erover na te denken, maar er bestaan ongetwijfeld aangenamere alternatieven voor ontbijten en ontspannen. Dat laatste wil trouwens niet lukken. Ik moet orde scheppen, daar word ik rustig van. De tafel afruimen dus. Klinkt logisch. Ik ga de tafel toch niet ontdekken?

Ziezo. Dat is heel wat beter. Smartphone ontgrendelen. Haatwoord. Alsof hij aan de ketting ligt. Op een of andere manier kom ik al swipend vaak op showbizzpagina’s terecht. Madonna heeft nog maar eens een nieuwe look … De foto dek ik af. André Hazes spreekt vrijuit over zijn drugsverslaving … Bla bla bla. Interview met Gert Verhulst over de tegenvallende kijkcijfers van zijn talkshow ‘De tafel van Gert’. Ken ik niet en wil ik ook niet leren kennen. Ik heb al een tafel ontdekt vandaag. Toch begin ik te lezen.

‘Vroeger dronk ik weleens een glaasje, zo vlak voor mijn opnames.’ Is Gert meermaals opgenomen geweest omwille van zijn drankverslaving? Dat is pas nieuws! Ah, nee, het gaat over de show. Wel een vreemd idee, dat een zogeheten geestige, rijke zakenman en televisiepresentator geestrijke drank inneemt vlak voor zijn programma. Obelix krijgt toch ook geen toverdrank meer omdat hij als kind in de ketel gevallen is en continu sterk is?

‘Ik ben ooit eens een maand gestopt met alcohol en het resultaat was ontnuchterend,’ orakelt Gert. Stop onmiddellijk met lezen, Danny. Nu en wel meteen! Weer zo’n ontiegelijk ontmoedigend en ontegensprekelijk ontzettend onnozel ont-woord! Daarenboven blijft het vragen oproepen. Een maand zonder zuipen zal je nuchter maken, tot zover ben ik mee. Een andere betekenis van ontnuchteren is teleurstellen. Was zijn alcoholvrije maand (waarschijnlijk februari) ontgoochelend? Ont-goochelend. Ont, ont, ont!

‘Eigenlijk is nuchter toch een raar woord, vind je niet?’ zeg ik tegen mijn vrouw als ze weer binnenkomt na haar doktersbezoek en bloedprik. ‘Er is natuurlijk de alcoholische context van geen alcohol drinken, de medische van acht uur lang niets eten of drinken, én de persoonsbeschrijvende, die zegt dat een nuchter iemand kalm, beredeneerd en down-to-earth is.’

Ze rolt met haar grote, donkerbruine ogen. Ze blijven mooi, al hebben ze momenteel meer iets van zwarte kogels. ‘Ga van mijn plaats af, zanikzak. Of je ligt veel sneller down-to-earth dan je je kan inbeelden. Uit de weg! Ik heb honger. Grote honger!’

‘Dat treft!’ schetter ik, terwijl ik met twee handen naar het fornuis wijs, waarop zich een pan bevindt met daarin heerlijke, versbereide roereieren. Ze lacht, ze eet en ze knipoogt. In welke volgorde weet ik niet meer, maar het was mooi om te zien.

Het valt niet te ontkennen en er valt niet aan te ontkomen: ik ben ontroerd.

Danny VANDENBERK