Zómè në zauwëtërdagmèrrëgën. Die van ós is al nën heejëlën tijd óp mi dë jóng. Goe zot, dè zég ëk öw! Buitë rèègënt ‘t ààw wijvën en ër sti hènnëg wa wénd. Wa zaddë toch gòn duun ien zó weejër? Öw èègë nog ës umdrèèjën of duun wak gèèrën duun: wa fielëzófeejërën of pra’ëzeejërën ast wa mindër lèèvësbëschààwëlëk is. Niej dèk ient förm zén. Vèrdër as wa sèmmëlë teegë mën èègë gëraa’ëk niej.

Ötslaapë kundë zówiet tèchnis gësproo’ën èègëlëk nie jéns noemën, umdèk nie slaap. Avvëntoe vallë mën lökskës mëschien is vijf mënuutën diecht, mè dè meugdë nie tellen, vijn ik. As ëk strak bëneejë kom, heujër ëk die van ós al zéggën: “Awöl, komdë eindëlëk is öt öwë zèèk, luijën aap!?” Dan moetë goe weetën dèssë giestërënaavënd gëzeet hi dèk ër vur niks ötmoet en dèk ërvan moet proffëteejërën, éh! Oo weej as gë dè dan ók éfféctief duu. Jóng jóng, dan eest kót të klèèn en dröpt dë ierrëtassiej van èllëk wórkën af! Gëleujëft ‘t mè: van ‘n klèèn kwèèk hissë ien allë gëval génnë lààst. Za ‘t zjallëziej zén? Of sjéngërnassiej? Kweegët nie. ‘t Lékt ër van tijd óp. Veul miensë zén niemir óp hun gëmak, zóweest, en hoe langs hoe mindër kunnë zë van nën andërë vërdraagë dè iej zën èègën ien niks ópjeugt. Tërwijl dè dè ie mé gëval tótauwël nie zjuust is. ‘t Is allëmòl schijn, jóng, ménnë flégmatie’ën iendruk dèk gèèf. Diep vanbinnë zén ëk di’ëls zó ópgënèèjd, pff, dè wuldë nie weetën.

Wittë wa dan wöl ës hölpt? Déng’ën èn Guust Pap mi zë pèjjërd. Dè was génnë gëwóuwënëm boewër vur mé part. Toen dèk klèèn waar hém ëk zó dik gëdócht: wa zaak gèèrë Guust Pap zén láttër as ëk groewët zén. Óp öw duuzëndstë gëmèkskën óp ‘n kar zittën en zien hoe dë kóntwange van öw pèjjërd va lings na rèchs waggëlën en flappërën. Diejë miens zaag ër alté zó kalm en bëriddëneejërd öt! Nie të gëleujëvën. Ë wóuwërd hém ëk ër nóuwët mi gëwissëld. Ik vuulde mën èègën të klèèn um teegë die bëkéndë dörpsfiguujër iet të zéggën, buitën “Héj!” of “Jów!” Ien allë gëval: iedëreejën ien dë gëbuujërën en wijd ërbuitën kéndë Guust Pap  en zé pèjjërd. Nëm Braabandër, mi van diej di’ë kloeffëpóuwëtën, zówas gë zë vruugër zaagt ien dë rëclaamfillëmkës van dë Palm. Khém dè nie gèèrë zallë, Palm. Ózzë paa zén schuld! Toen dèk ër óuwët jénnë bëstéldën óp ‘n tërras, zi iej: “Dè is ë gëdààcht: në Palm vur dën dwalm!” En lachën dèèj di! Mè wak mén èègën nö ienjéns afvraag: za Guust Pap ók alté wöl zó kalm gëweest zén as dèèj di ötschijnën? Wien za ‘t zéggën?

Nóndëpiej, tis al ë këtiejër na ààcht! Ien ózzë lèèfwèèrëld sti dè gëlijk èn réjauwël ötslaapën en ër sërjeus öw kas èn vèègën. Óp në fietla stòn ëk rèècht. Kgòn die van ós veur zén en ë schò wóuwërdspeulingskë bëdéng’ën. Gààw ménnën ààwë piezjëma zuuj’ën diejën dèk ien gén jauwër of daag èngëdòn hém as zjuust në keejër toen dèk ë pauwër daag ient kliniek lag ë jauwër of zeuvëtien trug. Ènduun, en as ëk bëneejë kom gààw zéggën: “Ménnë piezjëma pies zó goewd dèk mè wa langër ien ménnë zèèk zén blijvë liggën.” Kzén ës kërjeus wa zë gi zéggën.