Het is een winderige en bewolkte dag in deze tweede week van de Paasvakantie. Een dag om te schrijven en niet te veel na te denken. Werken aan artikelen en een werkplan opstellen voor mijn roman. Want ik kreeg een mail van Literatuur Vlaanderen om op gesprek te komen.

Enkele weken geleden zond ik hen een mail voor extra  informatie omtrent de aanvraag voor een werkbeurs. Dat is een van de voornemens die ik me toe-eigende dit jaar. Werken aan een roman ook concreet haalbaar maken, met een beurs en met het vinden van een uitgever.

De allereerste stap in dat proces is natuurlijk je idee en dat al een beetje lay-outen:
wie is je hoofdpersonage, wat wil je vertellen en binnen welke structuur wil je het verhaal brengen? Daarna schrijf je al kort een synopsis om tot slot hoofdstuk per hoofdstuk al een kleine samenvatting te schrijven van wat je wilt dat er gebeurt. Tot slot start je aan je Magnus Opus (hoop je). Dat eerste deel heb ik voor me klaarliggen en kan ik gebruiken om in mijn aanvraagdossier te gieten. Het is zelfs zo dat ik het verhaal zal moeten opsplitsen in drie delen denk ik. Drie romans waarin we het personage volgen in drie fasen van zijn leven. Tenzij ik het kan bundelen in één groot werk en kies uit een aantal slices of life, zoals in die Noorse film “The Worst Person in the World”.

Om vervolgens goed te kunnen doorwerken aan je hoofdstukken moet je een manier vinden om voor jezelf meer schrijftijd te creëren.

Zoiets kan op drie manieren volgens mij:

1) Het ideale scenario: je hebt geluk en ontvangt een beurs die je toelaat een half jaar tot een jaar aan je werk te werken. Je hebt daarbij de steun van een uitgever. In dat geval moet je wel al wat bewezen hebben en officieel al gepubliceerd zijn bij een erkende uitgeverij.

2) Je hebt een (liefst uitdagende) job waarmee je het kan combineren. Want je hebt echt wel een inkomen nodig. Moeilijkheid is dat je artistiek werk vaak pas aan bod komt tijdens je vakanties en spaarzame vrije momenten.

3) Je hebt een oeverloze discipline, en met wat geluk een partner die je volledig vrijlaat, en je combineert het met een parttime job. Want je wil je facturen kunnen blijven betalen, zonder de extra’s dan.

Oh ja, er is nog een laatste optie: je erft gigantisch veel, hebt een mecenas of trouwt met een rijke partner die je schrijven als een uit de hand gelopen hobby ziet, maar je er wel in steunt. Je erft schrijftijd. Maar ook dat heeft zijn schaduwkanten.

Voorlopig doe ik het met optie twee en hoop het op termijn met optie één te kunnen combineren.  Als ik dan nog in één van de volgende fasen een job vind die me uitdaagt in die schrijverswereld en me genoeg energie geeft om ook thuis verder te kunnen werken, ben ik al een heel eind op de goede weg; van het schrijversleven zoals ik het wil.

Bart VERMEER