‘k Weet nog dè ózzë pàà ë keejëzëbjömkë planttë. Zómèr ienjéns. Moes ëk ‘t van tëvurrë gëweetën hémmën, dan … Awöl, dan ha ‘k mé veetó gëstéld en dër za tótauwël gén rèè’ëning mi gëhààwë gëweest zén, dus wor maa’ëk mén èègë nuiw feitëlëk druk óóvër? ‘t Is vurbé. Vërjauwërd. Ien allë gëval al vreejëd lang gëleejën. Öt dën tijd dè’k nog gèèrën en veul voetbaldën. Ózzë gazón was dörvur iediejauwël tërrein. Was. “Vanaf nuiw eest gëdòn mi diejëm bol óp ménnë gazón,” zi ózzë pàà, “dè keejëzëbjömkën is të freejël en gélliej wit nie wordè gë hénnë schuupt, pottëstampërs!” Dè di zeejër, want na mé gëvuul ha‘k në fluweejëlën traptéchniek. Wijd vröt óp ménnën tijd, ë sórt Danny De Bruyne. “Voetballë kundë hiejër teegënóóvër gòn duun, óp ‘t wèèj’ë van ós pèèt,” zi iej kèèjhèrd. Gé rëspéct. Nul dë bottë. Allë vijf vuujt kóstë dör óp dè wèèj’ën uiw peujët umslön umdè diejë grónd gans óngëlijk laag en ër hès gins groewëtë russë gras ötstóó’ën. Óp andër pla’ën stón ër dan wir heejëlëgans gé gras nie mir. Alleejën zàànd. Óneejërlëk tot èn mèt, vur iemand mi zoveul talènt toch.

Jauwërën hi dè gëduujërd vuralleejër dè’k ietëfwa apprësjassie kreeg vur dè èllèndig bjömkën. Die kwam ër dur dë keejësën (die trò’ëk af en frauwët ëk totdè’k ër móttëg va wier en diejareej va kreeg), mèr èègëlëk vural dur dë lèntëbloesëms. Dör kós ëk uujërën hénnë kij’ën. Liefst van al as ‘t schò weejër was, mi ë zòòcht brieskën, zodè’k ‘t ruisë van dë blèj’ës ër graatis bé kreeg. Ik wóuwër dör kallëm van. Van natuujërë zén ëk niej ècht në natuujërmiens, mè as gë niej óp d’eejën of d’andër maniejër vërwóndërd raktën dur dë schònëchè van die bloesëms, dan waardë nën hèrtë kèèj. Bé mé deen zë hauwët umslòn ien liefdë.

Symbóuwël van ózzën hof was përtang ózzën treurbérrëk. Diejë stón ër al bé mén gëbórtë. Alzëlèèveën hém ëk dör zóndër riklameejërën rónzëlum gëvoetbald. Ik zén nogal gëstéld óp sietëwassies zóas zë zén. Niej ènkommën. Lauwëtë zóas ‘t is. Mi zën afhangëndë ta’ën en blèj’ës is dè eejën en al milancholie. Óuwët hiengë zë tot óppë grónd, mèr avvëntoe kreeg iej ë sórt Jommë’ëskapsël èngëmèètën. Tot óp dën dag va vandaag zén ëk zot van diejëm bóóm. Gë kunt ër hénnë kij’ën as ‘t allëmòl is wa mindër gi. Diejëm bóóm duu në miens rillatieveejërën. Hij is ër en hij was ër, wattër ók gëbeurt of wa ër ók mèr èn dë hàànd is ien deezën auwërëgë wèèrëld.

Ien dën tijd was dè cóntrast tussën dè jóng bjömkën en diejën ààwën bérrëk ë klèè stukskë magiej. Dë keejëzëmbóóm groeidën en góóf allë jauwërë wa meejër schààduw en dën treurbérrëk zààg dè ‘t goe weejër. Diejën hiel ‘t óóvërziecht. Allës ien harmóniej. Wor vruugër gëravot en teegën hóndërd ien ‘t uujër gëvoetbald wóuwër, wor vénstërs sneuvëldën en alté lëwèèt heejërstën, was ër nuiw vólleedëgë harmóniej. Rust.

Mësschien was heejël die sietëwassie wöl ‘n vurbëreiding óp volwassë wèjjërën. Meejër óóg hémmë vur wattër róndum uiw gëbeurt. Avvëntoe ës stilstòn bé wattër goewd en slèècht gi en ‘t triestë niej alté drèk wullë wégstèè’ën. Dè is jammës nérrëgës vur nóuwëdëg. Triestés en gëluk heujërë bé ‘t lèèvën. Zóas diejën impózantën, iegëtóógën treurbérrëk en dè lèèvëslustëg keejëzëbjömkën. Ik gòn zë nóuwët vërgèètën.

Danny VANDENBERK