Hier stòn ëk dan. Heejëlëgans alleejën. Vruugër was dën afwas ë spisjauwël, neejë, vural ë sósjauwël mómènt. Rónd zés uujërë sààvës stóó ’k m’n peujët ien dë pómbak, ien bëkan kóó’ënd wauwëtër (hoe wèrrëmër, hoe bèètër vur dë próópërieteit, zi die van ós alté) en wastën af en die van ós dreujëgdën af en tastë wég. Allë dààg vanhèèr. Zóuwë simpël wààst. Dër wóuwër gëbabbëld en gërizzëneejërd, dën dag wóuwër bëspróó’ën en dër wóuwër vrötgëkee’ën na dën dag va mèrrëgën.

 Teegëworrëg eest lèèvë veulë gëmè’ëlë’ër, zéggë zë. Dóuwt heejël dë nést mèr ien ’t afwasmësjien, stèkt ër ‘m blökskën ien en löt mè drèèjën. Ma’ët leejëg as ’t öw ës ötkumt. Vrötgòn is ók ààchtërötgòn. Zégt dè ‘kik ’t gëzeet hém. Die van ós zit óp heurë smààrtfówn të swaipën en dën deezë lòjt dë próópërën afwas öt en tastëm meej ëwég. Veul convërsassiej zit ër niej ien en al gans gén reegëlmauwët.

 Giestërë zénnëw na ë vërjauwërdagsfeejëst gëmoetën (traktassiej óp frut van dë frituujër) en jérgiestërë waarë w’ók al nie tuis. Bégëvollëg zien ik óp deezën èègëstë mómènt mén favorietë pan pas trug. Tën déstag hém ik dor “Meatball Madness” ien gëmakt.

 Wa gë moet weetën: ik zén tuis dë kok. Heejël veul cuulienéér talènt hém ëk nie, dus compënseejër ik dè dur ’ët ötvijnë van spékta’ëléér naamë vur al wa dè’k gëreejëd maak. Vur “Meatball Madness” schél ëk jést ë pauwër juinën en vërschilligtë tjéj’ës lóók, die snij ëk klèèn en smijt ëk ien mën favorietë pan. Dor duun ëk dan ók nog gësneejë paprieka en pjöj’ës bé, koerzjét, sjampëjons, of al wa dè’k ien dën hof of ien dë friegó vijn kwa gruuntën. Ààchtëraf gòj ëk ‘r dan në goeië hoop tëmattën en tëmattëpuureejèchtëgë dings bé, en meejëmpëssant wa pasta of wa wokmiej en óndërtussën trul ëk wa gëhakt ien böllë’ës. Klèèn fri’ëdéllë’ës zógëzeet. Die smijt ëk ‘r ók bé en dan krui ëk dë nést af mi wa zààt of sateejkruiën, pèèpër, pieliepielie, kurkuuma of wa ‘k nog ien ós kruiërékskë vijn en dan pruuf ëk. ‘t Kumt allëmòl zó nààw nie. As ‘t mislukt zuuktë gëwóuwën nën èngëpastën en ietëfwa cómmèrsjeejëlë naam. Óp die maniejër is “Meatball Madness” ien léstë ienstansie óuwët vërandërd ien “Vuurspuwerspaghetti” (sërjeus ötgëschoovë mi ’t pèèpërbuskën) en nën andërë keejër ien “Gevangeniskost”. Die tweejë léstë léttërs moegë zë ók gërust umdrèèjën, want vóllëgës mé was dè gëhakt nie mir gans vèrs of hààk ër vèng’ël öt dën diepvries iengëdòn, déng’ëndë dè’t koerzjét was, allé jaa, dër zauwët nën auwërëgë smaak èn, zuujër of iets anijsèchtëgs of ’n cómbienassiej van dë tweejë. ‘k Hém toen vur mën èègë van èrmoei nog ë blikskë pilsjars óópëgëtrò’ën.

 “Wa zittë gé dë léstë vijf mënuutën toch zó teegën öw èègën të mómpëlë jóng, ààwë? Bëgindë’r langs të slòn?” Die van ós ha heurë smààrtfówn èfkës ópzijgëleet, was rèèchtgëstòn en ha mé ës tëgoei vààstgëpakt.

 Och jè … ’t is wijd gëkommën as g’öw schóuwëtëlvod en öwë pómbak bëgint të missën, mè mi ë klèè bitskën afféksiej was ‘t ók wir drèk ópgëlost.

Danny Vandenberk