Dë strauwët wor dè’k nö al meejër dan zeuvë jauwër wóuwën is óndërtussë “mén strauwët” gëwóuwërën. Hiejër vuul ëkik mén èègën tuis. Dè is veulë mindër vazèllëfsprèè’ënd dan dè gë óp’t jéstë gëziecht za déng’ën. Ik kan ‘t weetën, want ëk zén ien mé lèèvën al ë pauwër keejër vërhuisd.

Zot zén ëkik va Lómmël, dë stad, of ien ménnë jóngën tijd nog ët dörrëp, wor dè mén roets liggën en wor dè’k vur alté mi vërbónnë wul blijvën. Dor zén ëk gëbóuwërën en dor hém ëk mé jóng lèèvë durgëbrócht. Ien Lómmël kom ëk tuis, zee’ër as ëk bé mën ààwërs binnëgòn. Dè huis òssëmt heedën en vërleedën. Ik hààw van mén ààwërs, en ëk hààw van nostalzjie.

Mè ‘t lèèvë gi vröt. Hiejër en nöö wandël ëk na ós brievëbus. Z’is leejëg, zjuust gëlék dë strauwët. Ik kan ‘t nie lauwëtën um èvvë’ës na rèchs të kij’ën. Në mèètër of twintëg vröt li mé rustpunt. Mén rótóndë.

Mén strauwët is lék mén gëdààchtë: vól mi rauwër króng’ëls en bëlangë nie vólmakt.

Wélliej wóuwënën ien ’t kort stukskën. Veurèn. Óp dën hoek sti ë schò kapèllë’ën, en wa wéddër ‘n wèèj mi wa hèrtën en nog wa andër bjéskës. Dor nèffën héddë nog ë pauwër ààw en joew huizën, en dan héddë dè van ós, ët twéddëléstë vur ‘t rónd punt, zógëzeed. Dè rónd punt vuult as ‘t mén, al wul ‘k ët mi allë plëziejër dèèlën.

Die rótóndë geuft meugëlëkheedën. Vanöt ós richting kundë kiezë vur dë “wég rèèchtdeur”. Dè duun dë meejëstë miensën: zë vollëgën hun instingt, zóndër al të veul nàà të déng’ën, en dan komdë ien ‘n andër strauwët tërèècht. Allës gi vröt. Gë löt öw èègë lèèjën.

Ien mén strauwët zit përtang ók nën auwërigë knik. Mén rótóndë buigt mén strauwët um. Iengëwi’ëld mëschien en ietëfwa mindër lóógis. Zjuust zóas ‘t lèèvë warschénlëk, nie zó vur dë hàànd liggënd en wa moeilë’ër. Dornàà gi mén strauwët steil bèrrëgóp. Heejël wa fietsërs zóndër mótöör moetën ër afstappën um óp òssëm të kommën. Zóndër hullëp gëraktë’r meejëstal nie. Mèr as gë’r gërakt, geegët tërnàà wir wa hènnigër, wa bèrrëgaf. ‘n Bëlóuwëning vur öw èègëzinnichè. Dor is ók ‘t buurtschólj’ën, wor dè zë algëmeejën kénnis ienleepëlën, mè wor z’öw èèvëzeejër leejërën um krietis të zén en öw èègë keuzës leejërë màà’ën. Fèrrëm. Jéns dè gë dor vurbé zé, vollëgën ër nog ë pauwër auwërëgë króng’ëls vurdè gë óp ‘t léstë van dë strauwët zé. Ien ‘t lèèvë zéddë ók nóuwët ötgëleejërd: ‘t gi nóuwët zómè rèèchtdeur. Mén strauwët is ‘n sààmëvatting van ‘t miens-zén.

Mén rótóndë is gëwéldig. Në përféct róndë grascirrë’ël. Ë rustpunt dè mé knuffëlt mi drie èrrëm tëgëlijk. Ik dróóm ër dik van. Dan zén ëk dëm barman, ien ë spisjauwël vur mé gëbààwd hààtërën huttë’ën, ménnë “cabana”. Dorrónd stòn zeuvë, ààcht töffëlkës mi stoelën. Zómèr óp dë gazón. Dë zón schént ër alté. Heejël avvëntoe passeejërt ër trààg nën ottó mi në vriendëlëk zwèèjëndë chaufföör. Ik tap ër biejër en sèrveejër andër drèngkskës, babbël mi dë gëbuujërë wordè’k andërs zómè wa hénnë lach of hénnë knik ... Hès gins weujërdt ër mi dë piej’ësbak gëspuld of wa gëkauwërt. Gëzèllëchè troef.

Ik hóóp dè’k dè tënààcht wir gòn dróómën, diejën dróóm van mén rótóndë, want mén rótóndë is zóas ‘t lèèvën heujërt të zén. Schòn.

Danny VANDENBERK