Eh, … dank je?

Op mijn laatste column kreeg ik meer reacties dan normaal. Veel positieve reacties, waarvoor dank. Een enkele keer ook een iets zwaarmoedige reactie in de geest van ‘denk je nu echt dat er iets gaat veranderen?’ Eerlijk gezegd hou ik er niet van als mensen veren in mijn gat steken.

Een onbestemd gevoel…

Terwijl het buiten pijpenstelen regent, begin ik aan mijn column met een onbestemd gevoel. Ligt het aan de zomer die maar niet wil zomeren? Of is het misschien mijn zoveelste verjaardag die voor de deur staat en herinneringen oproept aan een onbezorgde jeugd gevuld met lange warme zomervakanties, winters met

Gelovig en marxist. Hoe zit dat?

Voor mijn column ‘Bouwen aan een betere wereld’ had ik toentertijd een gesprek met Erik Hendrikx, indiener van het voorstel voor subsidies aan een project in Cuba, en Stijn Van Endert, godsdienstleraar, marxist en vechtsporter. De combinatie van de eerste twee kwalificaties is intrigerend genoeg om hem uit te nodigen

Kans op storm en een hete … herfst?

Nee, ik probeer niet het weerpraatje van Koen in te pikken of te kopiëren. Dit slaat meer op het gevoel dat me besluipt bij het lezen van analyses na de verkiezingsuitslag. Wat dat betreft lijkt het wel op het weer van dit moment: regen, stormachtig met af en toe een

Het voelt hier aan als familie

Na mijn column ‘U moet van uw hart een steen maken’ over de onvrede van buurtbewoners met het asiel opvangcentrum, was ik nieuwsgierig naar het verhaal van onze nieuwe inwoners op Parelstrand en vroeg Fedasil of ik één van hen kon interviewen. Dat bleek te kunnen: een asielzoeker uit El

Studenten, onze nieuwe revolutionairen?

Het zal u niet zijn ontgaan: niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in Gent, Leuven. Luik, Brussel, Antwerpen, Berlijn, Amsterdam, Parijs, Madrid, Barcelona, Florence, Turijn en tal van andere steden komen studenten in opstand tegen de genocide in Israël. Vormen zij soms het nieuwe geweten tegen onrecht in

Zwijg niet, fluister niet, spreek niet, SCHREEUW!

Te dramatisch vindt u? Ik geef u helemaal gelijk. De wereld gaat steeds meer op een drama lijken. Waarom eigenlijk? Ik kom uit een tijdperk van hippies, waarin we geloofden dat de wereld kon worden veranderd door liefde, dat onze bevolking tot het inzicht zou komen dat we allemaal gewone

De strategie van ‘de waan van de dag’…

Heb je dat soms ook? Beseffen dat je beter ergens niet op kunt ingaan, omdat je weet dat het een afleidingsmaneuver is om te voorkomen dat er aandacht wordt besteed aan veel belangrijkere zaken? En dan… Je ergert je groen en geel. Je kunt het niet laten, dus reageer je

Spiegel, spiegel aan de wand…

Hoe uitermate plezant zou het zijn voor het college van burgermeester en schepenen als er in de raadszaal een spiegel zou komen te hangen, die hen, vooraf aan elke raadszitting, verzekert dat Lommel zonder twijfel de schoonste stad is in Lommelland en dat het college daarin een vooraanstaande rol speelt.

Bouwen aan een betere wereld - vervolg

Terwijl hier het lentegevoel onder druk staat door een kille wind, kijk ik naar een inspirerend video verslag van een project in het ‘Cultureel Centrum Padre Félix Varela’ in het oude centrum van Havana in Cuba, een instelling met een seculiere roeping, afhankelijk van het aartsbisdom Havana. Het verslag wordt

Code zwart-geel: de lokroep van rechts

In aanloop naar de verkiezingen wisselen in de media peilingen, scheldkanonnades, schandalen, verkiezingsbeloftes en halve of hele leugens elkaar in hoog tempo af. Volgens een enquête van de ‘Artsenkrant’ zou 46 % van de Vlaamse artsen op N-VA gaan stemmen. De krant geeft zelf aan dat de peiling niet wetenschappelijk is:

Kolonie, tussen kanaal en buitenland

Op het internet staat gehucht Kolonie omschreven als “Tussen kanaal en buitenland ligt de meest geïsoleerde, maar ook mooiste, plattelandsbuurt van Lommel. De inwoners ontwikkelden er een uitgesproken buurtgevoel en hunkeren naar samenredzaamheid”. Onze Kolonie werd, met de naam “Colonie Agricole”, in 1850 door de Belgische staat gesticht als een

Sarah

Nee, niet de Sarah die voor je woning op een stoel wordt gezet als je de kaap van vijftig jaar hebt bereikt. Deze versie is pas halverwege. Vrolijk, charmant, een stuk beweeglijker en uitgerust met een flinke dosis aanstekelijk enthousiasme doet ze denken aan dat Duracell konijn dat niet van

De wereld door een caleidoscope

Een caleidoscope, ook wel als kaleidoscope geschreven, heb je wellicht als kind ook gehad. Ik ken het als speelgoed in de vorm van een kartonnen koker met aan de ene kant een kijkgat en aan het andere einde een doorzichtig compartiment met kleurige voorwerpen. Als je het bewoog, dan zag

Is water drinken voor iedereen nog gezond?

In verkiezingsprogramma’s voeren thema’s als te dure winkelkarren, graaiende politici, te hoge energierekeningen, tekort aan betaalbare huisvesting of de miserabele opvang van asielzoekers de boventoon. Soms sijpelt er een ander bericht tussendoor, zoals dat bericht dat het kabinet van Demir juridische stappen gaat ondernemen tegen de Nederlandse overheid.

“U moet van uw hart een steen maken, hè? Ik wil dat ze hier weg zijn.”

Eind november zaten Patrick en Henny uit de Boskantstraat tegenover ons in het wijkrestaurant van Kolonie. Vriendelijke, sympathieke mensen waar je wel een praatje mee kon maken. Het duurde niet lang voordat het gesprek op Parelstrand kwam, met name over de problemen met asielzoekers. Patrick vertelde dat hij de vorige