We meldden het enkele dagen geleden al: Chris Meadow liet zijn vijfde boek op de wereld los (lees artikel hier). Een boek met als titel 'Het Zwarte Verdriet', en handelend over de koloniale periode in Congo in de aanloop naar WOII. Tijd dus om de auteur himself eens aan het woord te laten, want vanaf vandaag is het boek ook in de winkel (o.a. Standaard Boekhandel) verkrijgbaar.

Na de drie boeken over de Middeleeuwen en dan eentje uit de 20^ste eeuw (Korea), nu opnieuw iets uit de vorige eeuw… Een bewuste keuze?

Ja, eigenlijk wel. Ik probeer creatief te zijn in mijn onderwerpkeuzes. Over de middeleeuwen heb ik in mijn jeugd al tal van boeken verslonden. Wie leest er niet graag een verhaal over een ridder op het witte paard? De Belgische bijdrage aan de Koreaanse oorlog werd dan weer, wat mij betreft, onderbelicht en was een verhaal zeker waard. Ik vind Vergeten Bloed dan ook mijn beste boek, en Belgisch-Kongo tenslotte intrigeerde mij reeds geruime tijd.

Waarom precies over Congo schrijven? Wat trok/trekt jou daar in aan?

Het heeft mij altijd gefascineerd hoe een klein landje als België in staat was om het immens grote Congo te koloniseren. Eigenlijk is dat gegeven op zich te gek voor woorden. Vroeger, en nu bedoel ik op school, romantiseerde ik het koloniale verhaal nog een beetje omdat ik niet beter wist, maar mijn ogen hebben zich geopend naarmate ik mij verdiepte in het onderwerp.

Hoe lang heb je opzoekingswerk gedaan en hoe lang geschreven?

Ik denk in beide gevallen toch een jaar, een jaar lang lezen en een jaar lang schrijven. Ik vind beide ook even leuk, naarmate je meer en meer leest over het onderwerp word je ook een heel klein beetje specialist. Begrijp me niet verkeerd, ik ben er nooit geweest en heb zeker niet de pretentie om te zeggen dat ik de wijsheid in pacht heb. Deze keer haalde ik mijn kennis uit naslagwerken en uit gesprekken met ex-kolonialen.

Mag de lezer ‘iets’ in dezelfde stijl verwachten als je vorige vier boeken, of is er toch ‘iets’ anders? Wat zijn de overeenkomsten en wat de (eventuele) verschillen in de vorige vier en deze?

Neen, ik denk dat ik me weer heb gehouden aan mijn beproefde formule. Het verhaal is, net zoals de anderen boeken, een mengeling tussen fictie en non-fictie. De protagonisten zijn fictief, maar de setting is waarheidsgetrouw. Romantiek, avontuur, erotiek, de dagelijkse sleur en dat in combinatie met de pracht en praal van het Afrikaanse land, dat mag je verwachten.

Heb je ook een boodschap met dit boek?

Ja, toch wel, ik wil de wanpraktijken van onze voorouders aanklagen. Wat ‘wij’ gedaan hebben was zo fout dat ik plaatsvervangende schaamte voelde bij het lezen van de refertes die ik aanhaal in mijn roman. Ik neem dan ook geen blad voor de mond, de waarheid heeft haar rechten. Zonder twijfel zal mijn verhaal niet bij iedereen met het nodige enthousiasme onthaald worden (grinnikt).

Je bent nu op pensioen, en ook weg uit Lommel, in Oostenrijk (dacht ik toch…). Wat is het grote verschil tussen Lommel en je nieuwe thuis?

We wonen inmiddels anderhalf jaar in Tirol, Oostenrijk, en genieten van de natuur, de bergen en de vrije tijd. Maar, ik zou liegen als ik nu zou zeggen dat we Lommel niet missen. Het leuke centrum met de cafétjes en de restaurants, en natuurlijk het contact met onze vrienden missen we zeker en vast. Maar goed, we krijgen ook regelmatig bezoek vanuit België en dat maakt veel goed.

Betekent dit nu dat je ook meer tijd hebt om te schrijven, en ben je al aan het denken (of misschien schrijven…) aan alweer iets nieuws?

Meer tijd heb ik niet, althans zo voelt het toch niet aan (lacht). Die gepensioneerden eh! Maar ik werk wel aan een nieuw verhaal, het wordt deze keer een spionageverhaal tijdens de koude oorlog en het speelt zich af in Brussel en in Berlijn.

Ben je van plan om in de nabije toekomst eventueel nog eens naar Lommel te komen, en eventueel je boek(en) ergens te signeren?

Voorlopig heb ik geen plannen in die richting. Ik werd wel al gecontacteerd, maar er is niets concreet. We zien wel.

Mercikes voor dit (alweer) fijne gesprekje...