Zie mé hiejër mèr ës stòn, ien mën keu’ën, mi në vusschóuwët èn, pëtattën të schéllën. Dë spienaziej hém ik zjuust al ien 'm basséngskë gëdòn zódèèj wa kan ötdröppën en dë wittë wòòstë liggën òk al gëreejëd ien dë pan. Strak stoemp ik die pëtattën en diejë spienaziej óndëreejën en dan kruij ëk allës af mi zààt, pèèpër en nóuwëtmuskauwët en ik kluts ër ‘n èèj of tweejë óndër en dan hémmëw lè’ërë spienaziepëtaziej. Dor duunëw dan wittë pèns en wa appëlspijs bé. Dë klèèn mannë zullë nogal schóftë strák, dor moetë niej èn twéffëlën. En ik? Ik wèjjër dor gëlu’ig van. Ècht wauwër.

Heujërt mé nö toch is lameejërën óóvër dë jóng en dè èètën alté! Zén ëkik nö në vènt of ‘n appëlwijf? Ik vrààg 'ët mé óuwët af. Tjè, në miens moet duun wor iej zën èègë goe bé vuult. Wij hémmën hiejër ë groewët huishààwë të runnën en ëk kook lievër dan dè'k gëduujërëg ien dën ottó kruip um mi dë jóng wég en weejër të rijë van huut na hààr. Of, lék die van ós mómmënteejël, mi dën ottó na dë graasj të gòn vur dë boezjies të lauwëtë vërvangën of vur ‘n groewëte smèèring. Lòt gààw zén. Intrësseejërt mé niej. Dan smèèr ik veulë lievër bótrams of piestëleejs. En ménnë përsóuwënlë’ë naftbak vul ik avvëntoe wöl mi 'n alcóuwëlvrij bierkën.

't Eejën en 't andër duu mé déng’ën èn vruugër bé ós màà en ózzë pàà. Ien ós keu’ën, bóóvën dë stóóf, hieng ‘n spreuk óp. Ë gëzégdën. Ien zó schò kààdërkën. “Van het concert des levens krijgt niemand een program”, stón döróp. Ien sierléttërs. Toen dè'k klèèn wààr vërstón ëk dor gén knijt van, mè nöö dès të meejër. ‘t Lèèvën drèèjt alté andërs dan dè gë plènt of déngt dè ‘t gi gòn. Alté as gë déngt dè gë wa pak óp ‘t lèèvën hét, gëbeurt ër wöl iets ónvërwochs. Dè kunnë dë schònstë dings zén, mè soms ók dë jéllëkstë of dë vërvèèlëndstë. ‘t Lèèvën is ónvurspèlbauwër. En toch eest schòn. Van tijd wèjjër ik wa’ër en vuul ik ècht kriebëls um èn dën dag të bëginnën, bëkans lék vruugër, toen dè mé gèld jöksëldën ien mën tèssën as ik pas ménnë sondagspreej gëhad ha en ik wies dè ‘t snupwing’ëlkën drèk óópë gieng gòn. Zó jöksëlt ‘t lèèvën óp veul mèrrëgëndë nog alté ien ménnëm buik. Zee’ër as ik pëtaziej mààk of ë gëdiechskë schrijf of ë vërhauwël.

Vanèègës ha'kik vruugër as klèè mènnë’ën gansë andër ambiesies. Ik gieng profvoetballër wèjjërën en as cèntërveur speulë bé Lómmël SK ien jéstë klas. Gówwëlë màà’ën, lék as Jannë’ën Thómas ien mén vruugstë hèrinnëringën, dè was ‘t plan.

‘t Is ër nóuwët va gëkommën. Ik wààr nie goe gënoeg. Zó simpël eest. Të wénnig talènt en vural të trààg. Óóvërgëwiecht ók, mi ménnë witte pèns. Heejël èrrëg von ik dè niej, want ók ien mén ginnërassie al wààrë veul van die goei voetballërs zjënéttërigë zónnëbankmènnë’ës mi nën hoop zjààr èn hun klóuwëtën en ë sakòsjkë rónd hun plat bruin bökskën. En mè tèttërën óp dè plein, zjuust appëlwijvër.

Allé, ik zal ménnë wittë pèns is gòn ba’ën. Andërs déngtë gélliej nog dè'kik ‘n babbëlbóks óndër ménnë vusschóuwët drààg.

Danny VANDENBERK