Zwauwënëzang

Wa w’ërmeej moesën ènvangën? Ik ha tótauwël gé gëdààcht! Óóvërlèèvën, dè was wor ëk èn dócht. Zweejëtën dè’k di! Lék ë pèjjërd! D’ër liep në kënauwël va zweejët va ménnë rug rèècht na mé gat hénnën. Ik wuldën ëwég. Wijd ëwég van diejë rotbóuwët, dè woelëg wauwëtër

Alles kan beter

September is zowel einde als begin. Begin van het schooljaar en het nieuwe televisieseizoen, einde van de vakantie en de zomer. Ja, 't is weer voorbij die mooie zomer, die zomer die begon zowat in mei en verliep voor mij voor een groot stuk alcoholvrij. Ha, je dacht dat

Mén rótóndë

Dë strauwët wor dè’k nö al meejër dan zeuvë jauwër wóuwën is óndërtussë “mén strauwët” gëwóuwërën. Hiejër vuul ëkik mén èègën tuis. Dè is veulë mindër vazèllëfsprèè’ënd dan dè gë óp’t jéstë gëziecht za déng’ën. Ik kan ‘t weetën, want ëk zén ien mé lèèvën al

Lommel-Kermis

Spook-asem. Klinkt een beetje Lommels, maar het is Afrikaans voor suikerspin. Pas bijgeleerd. Als ik naar de kermis ga, móét ik er gewoon eentje gehad hebben. Zo lekker! Warme gesmolten suiker die dankzij de middelpuntvliedende kracht van een centrifuge dradig en danig opgewonden wordt om een stokje. Ja jongens, als

Tradiesies

Tradiesies zén ër um ien eejërë gëhààwë të wèjjërën. Dè zi die van ós zjuust toen dè ‘k zi dè ‘k wénnig goesting ha om meej na ‘t majjësdóuwëlhof ien Peejër të gòn. “Dè duun wë allë jauwërë mi heejël ‘t gëzin, dus gë gòt ër nie langs kommën. En

Gezondheid!

Vijfendertig jaar. 't Is goed geweest, het wordt tijd dat ik de dingen nuchter ga bekijken, dacht ik bij mezelf op m'n verjaardag, nu dik zes weken geleden. Zij die me wat beter kennen, zullen er op hun beurt het hunne van denken. Twee mogelijkheden, Danny, of

Lómmëlsë tóuwërës

Zoas gélliej warschénlëk allëmòl wit, wóuwën ëkik al èttëlë’ë jauwërën niemir ien Lómmël. As ëk na Lómmël kom mi dën otó en óp dë ring rij en ik zien va wéds dë kérrëktóuwërë stön ... dan bëkröpt mé allë keejërën ë gëvuul van thuiskommën, ë sórt wèrrëmtë die gë kunt

Doodgewoon

Een publieke plaats. De winkel die doet denken aan Magere Hein. Het is er fris als je binnenkomt. Kil! Dat hoort zo. Voor de groenten, het fruit, het vlees, de vis en alles wat vers is, of hoort te zijn. Mijn zijn hoort niemand. Ze weten niet welk gevaar ze

Joewsgëzind

Ë pauwër wèè’ë gëleejë kreeg ëk ienjéns tillëfón. ‘n Schòn, vriendëlë’ë, vrààwëlë’ë stèm kéndë ménnë nààm zóndër dè’k ‘m ha gëzeed. Zë vroeg ofdè’k gèèrën óp dë högtë za zén van wáttër ien dë wèèrëld èllë’ën dag gëbeurt, en meejëmpësant ók ien dë gëbuujërën.

Stationnetje

In een klein stationnetje, 's morgens in de vroegte Stonden zeven wagentjes netjes op een rij En het machinistje draaide aan het wieletje Akke akke tuut tuut, weg zijn wij Waarom, vraag je je af, waarom pruttelt dit kinderliedje al wekenlang in mijn altijd broeierige en smoezelige hersenpan? Het

Dë viesjeuze cirrë'ël

Mé heujërdë nie gààw klààgën óóvër ‘t weejër. Bëhallëvën as ‘t të kààw is, as ër të veul wénd sti, as ‘t rèègënt, sneejëwt, hààgëlt, dóndërt, wirliecht, of as ‘t ècht bënààwd is. Óp ‘t mómènt dè ‘k hiejër lig eest 26 grauwëdën ien dë slopkààmër, mèr ik hém mën

Een toevallig voorval

Is niets toeval, of net alles? De meningen zijn verdeeld. Als we succesvol zijn, schrijven we dat toe aan onze kwaliteiten en bekwaamheden. Falen we, dan is dat te wijten aan onverwachte omstandigheden of het toeval. De waarheid zal, zoals zo vaak, ergens in het midden liggen. Als toeval niet

Gë (bë)lèèft mè jénnë keejër

Në vakansiemiens zal ëkik nóuwët wèjjërën. Ik lig veulstë gèèrën ien mén èègë béd, zit veulstë gèèrën ien ménnën èègë zèètël en wa dèttër tuis óp toffël kumt is meejëstal ók lè’ërdër. Eest umdè'k niej ècht nën dèrrëvër zén of eest mi dë papleepël iegëgóuwëtën? Ien allë

Willy heeft gelijk

'Ik negeer je straal!' roep ik naar de zon. Ze lacht. Natuurlijk doet ze dat. Alsof zo'n zon het zich aantrekt dat ik haar negeer. Het lijkt alsof ze plots nog wat feller begint te schijnen. Ze heeft macht, zeker vandaag, want volgens de voorspellingen wordt

Dë schrik van dë buurt

Wë lèèvën ien nën auwërëgë wèèrëld. As g’érrëgës komt, ziedë dë miensë veulë mindër mi mëkauwër babbëlën. Neejë, ik gòn nie klààgën en zààgën en zéggën dè vruugër allës bèètër was, mè sins dè iedëreejën mi ë schèrmkë róndlupt is ‘t ër allëmòl nie plëzantër óp gëwóuwërën. Zë noemën

Fastfood voor filosofen

Ik deed het. Schreeuwend. Nog geen uur geleden, toen ik een lepel had genomen en de keukenlade een iets te fanatieke zwier gaf, waardoor mijn rechterpink een fractie van een seconde klem kwam te zitten. Ik deed het gisteren, binnensmonds weliswaar, toen ik op een terrasje zat en een passerende