2025

Het jaar is nauwelijks begonnen, maar belooft nu al een gedenkwaardig jaar te worden. Trump, de eerste veroordeelde president van de VS, heeft, vooraf aan zijn inauguratie, luidkeels aangegeven hoe hij ‘Make America Great Again’ wil realiseren: Canada inlijven, Groenland goedschiks of kwaadschiks kopen van Denemarken en het Panamakanaal inlijven

The Times They Are A-Changin’

Het liedje van Bob Dylan uit 1964 spookte door mijn hoofd bij het aanhoren van een jaaroverzicht. 2024 was een jaar waarin onze wereld steeds meer is gaan ‘wankelen’, zoals Peter Mertens het noemt in zijn boek ‘Muiterij’. Het aantal conflicten wereldwijd is met meer dan een kwart toegenomen. In

Is het halal?

Met een bezorgd gezicht reageerde een islamitisch jongentje uit mijn Parelstrand-klasje op mijn voorstel om met ons groepje naar de kerstmarkt in Kolonie te gaan. Als vrijwilliger leek het me een goed idee om ze iets te laten zien van de omgeving buiten hun besloten wereldje in het opvangkamp. Onze

Treurspiegel

Treurspiegel? Iedereen weet wat een lachspiegel is: een spiegel waarin jij en de omgeving om je heen op een grappige manier worden vervormd. Het is lachwekkend, het werkt stimulerend op je lachspieren. Een onschuldig vermaak omdat iedereen weet dat het beeld een karikatuur is. Zelfspot waar je niemand kwaad mee

Dit is de beste dag van de hele wereld

“Het is niet het bewustzijn van de mensen dat hun wezen bepaalt, maar hun sociaal bestaan dat hun bewustzijn bepaalt.” Dit citaat van Marx uit een grijs verleden komt bovendrijven, als een meisje van Parelstrand enthousiast reageert op ons bezoek aan het ‘voorleesmoment’ in de Bib. Sinds een paar weken

Brein

Het is een merkwaardig orgaan, dat brein van ons. Over het algemeen gaan we er vanuit dat dit bestuurscentrum het beste weet wat er moet gebeuren en hoe we de wereld moeten zien. Maar het heeft ook merkwaardige trekjes, waardoor je je afvraagt in hoeverre je erop kunt vertrouwen. Dit

J’ Accuse

Er zijn momenten dat je brein zijn opvoedkundige taak serieus neemt door onverwachte combinaties te maken van actuele en opgeslagen data, waardoor je perspectief verschuift en je aanspoort tot nadenken. Dat overkwam me toen mijn grijze cellen de kleurrijke hemel, veroorzaakt door het noorderlicht, combineerde met het intens verdrietig gezichtje

Teneer geslagen door klein verdriet of toch meer zwanger van de toekomst?

Iemand vroeg me of ik teleurgesteld was na de verkiezingen van 13 oktober. Wat betreft de uitslagen voor Lommel … Eigenlijk wel. Mijn verwachtingen lagen zeker hoger door de vele positieve reacties in de wijken en op straat, maar dat heeft wellicht te maken met het hoge gehalte aan het ‘eeuwige

De piketpalen strategie

In de aanloop naar de verkiezingen valt regelmatig de term ‘asielcrisis’, waarbij asielzoekers als oorzaak worden aangewezen voor de verslechterende levensomstandigheden in ons land. In woorden van Bart de Wever: de keuze is duidelijk, ofwel de grenzen sluiten voor vluchtelingen en migranten, ofwel de sociale zekerheid opdoeken. Na de perikelen

Een weekend lang in de wereld van morgen

Doorgaans heb ik geen problemen met het schrijven van een column. Een enkele keer is het iets lastiger. Niet omdat er niets te zeggen valt, maar eerder dat er te veel informatie is en het dus moeilijker wordt om een keuze te maken. Dat was ook het geval in het

Wat levert het op?

Het is meer dan een week geleden dat tussen de dagelijks post een verkiezingsfolder zat met de tekst: ‘Parelstrand: genoeg is genoeg’. Gelezen heb ik het niet, alleen de titel. Dat was meer dan genoeg. Het zal te maken hebben met mijn allergie voor dit soort kreten. Het is vrijwel

Heeft het nog zin om hier te blijven?

Juist toen ik mijn vorige column had ingediend, liep een jongeman heen en weer voor ons huis. Af en toe wierp hij een blik op het huis van onze overburen die bezig waren te verhuizen. Nieuwsgierig, en een beetje waakzaam vanwege berichten in de Kolonie app, besloot ik hem aan

Sperperiode

De verkiezingen, ditmaal de lokale, zijn in aantocht en dus (?) geldt er een ‘sperperiode’. Een merkwaardig fenomeen. In België is er sinds 4 juli 1989 een wet van kracht die, in de maanden vooraf, beperkingen oplegt aan het bedrijven van politiek. Het zijn verkiezingen! Is dit dan niet juist het

Eh, … dank je?

Op mijn laatste column kreeg ik meer reacties dan normaal. Veel positieve reacties, waarvoor dank. Een enkele keer ook een iets zwaarmoedige reactie in de geest van ‘denk je nu echt dat er iets gaat veranderen?’ Eerlijk gezegd hou ik er niet van als mensen veren in mijn gat steken.

Een onbestemd gevoel…

Terwijl het buiten pijpenstelen regent, begin ik aan mijn column met een onbestemd gevoel. Ligt het aan de zomer die maar niet wil zomeren? Of is het misschien mijn zoveelste verjaardag die voor de deur staat en herinneringen oproept aan een onbezorgde jeugd gevuld met lange warme zomervakanties, winters met

Gelovig en marxist. Hoe zit dat?

Voor mijn column ‘Bouwen aan een betere wereld’ had ik toentertijd een gesprek met Erik Hendrikx, indiener van het voorstel voor subsidies aan een project in Cuba, en Stijn Van Endert, godsdienstleraar, marxist en vechtsporter. De combinatie van de eerste twee kwalificaties is intrigerend genoeg om hem uit te nodigen