Vorige week brachten we een bezoekje aan Kathleen Vandervee in de Snoekstraat. Niet zomaar, want we hadden gehoord van haar bijzondere hobby met paarden... én van haar inzet voor de palliatieve zorg.

Natural Horsemanship

Er zijn wel meer mensen die paarden bezitten, paarden berijden of op één of andere wijze met deze dieren bezig zijn. Maar Kathleen doet iets speciaals, iets waar onze lezers misschien nog nooit van gehoord hebben, en daarom even dit artikeltje, een verslag van een gesprek dat we op een miezerige dag vorige week met haar hadden.

Hallo Kathleen... wat doe jij precies met paarden?
Wel, ik werk binnen het gegeven van 'Natural Horsemanship'. Dit is één bepaalde manier om met paarden om te gaan en om hen dingen aan te leren. Het is vooral werken op basis van psychologie, samenwerken met het paard vanuit vertrouwen en connectie.

Kan je nog iets meer vertellen hierover?
Zeker: je moet proberen te begrijpen hoe paarden zélf onderling met elkaar omgaan en ook een beetje jezelf te identificeren als 'paard'. Ieder paard heeft een eigen bubbel op basis van energie en houding en het is de bedoeling om via lichaamstaal te communiceren met het paard. Op een natuurlijke manier met het paard omgaan, en dit is niet altijd even makkelijk en vergt wel enige oefening... Een paard weet wel wat het is om 'paard' te zijn, een mens... niet!

Heeft dit ook iets te maken met het zogenaamde 'paardenfluisteren'?
Neen! Helemaal niet. Zoals gezegd, binnen het Natural Horsemanship communiceren we via het lichaam met het paard, maar voor ons kan een paard absoluut niet 'spreken'. Wij als mensen praten wel tegen het paard, en gebruiken gebaren, en specifiek ook een lange stok. Niet om het dier te slaan, maar om als verlengde van onze arm te dienen, waardoor we bijna 'even groot' zijn als het paard, ook een stukje psychologie...

Moet je hier een opleiding voor volgen?
Ja... Ik heb al meerdere lessen gehad, maar volg nog steeds de opleiding in Gent, de enige plaats in Vlaanderen waar je dit kan volgen. Eigenlijk ben ik nog maar een goede maand hiermee bezig, maar ik ben er nu al helemaal 'into' en geloof er 200% in, zeker als ik zie welke resultaten ik nu al met mijn eigen paarden bereik. (Kathleen heeft drie eigen paarden, één groot (foto boven) en twee pony's, zie foto's hieronder)

Hoe ben je hier eigenlijk toe gekomen?
Ik ben al van kindsbeen af met paarden bezig, het zit in mijn genen denk ik (lacht...) en ben dan gaan zoeken naar een manier om beter met de paarden te kunnen omgaan. En zo dan bij Natural Horsemanship beland. Het is iets dat in de VS al veel langer bestaat, en nu langzaam ook in Europa en ook in België zijn opgang vindt.

Gebruik je deze methode alleen bij je eigen paarden?
Neen, ik kan dit ook met andere paarden doen. Wie daar meer over wil weten kan altijd contact nemen via mijn Instagram 'KathleenHorsemanship' of via mijn Facebookpagina 'Kathleen Vandervee'. En daarna was het tijd voor een demonstratie, en dat was bijzonder fascinerend te noemen!

Palliatieve zorg

Na ons boeiend gesprek over de paarden kwam ook nog een ander onderwerp ter sprake, nl. de palliatieve zorg, het feitelijke beroep van Kathleen. Van opleiding is Kathleen bachelor verpleegkundige en momenteel is ze tewerkgesteld in de Bekelaar als referentie-persoon palliatieve zorg.

Iets héél anders dan de paarden natuurlijk...
Ja, inderdaad, maar ook even boeiend en interessant.

Wat doe je daar precies?
Ik ben in De Bekelaar dus hét aanspreekpunt betreffende palliatieve zorg, zowel voor de collega's als de bewoners en familieleden. Ik probeer dan ook altijd zoveel mogelijk informatie in te winnen over eventuele nieuwe inzichten, nieuwe begeleidingsprocessen etc... Uiteraard werk ik hierbij ook veel samen met de dokters en ben ik ook wel eens betrokken bij de begeleiding van euthanasie. Trouwens één van de nieuwe technieken die we gebruiken in de stervensbegeleiding is de aromatherapie, waarbij we met geuren de patiënten tot rust laten komen.

Neem je je werk ook mee naar huis?
Neen, want dan zou het niet vol te houden zijn. Je moet in deze job een duidelijke scheiding kunnen maken tussen werk en privé, tussen verdriet en privé. Soms blijft dit nog moeilijk, maar met de tijd wordt je daar dan toch wel iets 'harder' in. Het blijft een boeiende job, iedere casu is anders, ervaringen met patiënten en familie zijn altijd anders, en dit geeft veel voldoening. We werken ook samen binnen de grotere groep waartoe de Bekelaar behoort, en ook wel eens met de andere woonzorgcentra hier in Lommel. Momenteel zijn we ook bezig met een éénvormig formulier op te stellen dat moet dienen voor de wilsbeschikking van de patiënt.

Mercikes voor dit boeiende gesprek!