Ooit van ‘deus ex machina’ gehoord? Letterlijk vertaald: god uit de machine. Het is een Latijnse term waarbij een onverwacht personage plots een schijnbaar onoplosbaar probleem toch oplost. Bij Lommel SK is recent ook zo iemand uit de hemel neergedaald. Hij luistert naar de naam ‘Seun of God’, een cultnaam die in 2012 voor de inmiddels 36-jarige Ralf Seuntjens bedacht werd door een superfan van FC Den Bosch. Toegegeven, we waren behoorlijk sceptisch toen de bijna (voetbal)gepensioneerde Nederlandse spits in de zomermercato aangeworven werd. Bedoeling was blijkbaar dat hij als breekijzer en balvast woelwater de nodige ruimte moest creëren in het vijandelijke strafschopgebied. Maar de inwoner van het voetbalgekke Breda deed in de heenronde oneindig veel meer dan dat. Toen zijn motor eenmaal aansloeg, was zijn scoringsdrift niet meer te stuiten. In de laatste vijf wedstrijden scoorde Seun liefst zeven keer, wat zijn voorlopig totaal op elf brengt. De boomlange spits die bijna op zijn eentje Lommel SK van een dood spoor af hielp (kwalijke thuisreputatie van september tot november) is op alle gebieden een lichtend voorbeeld voor de jongere garde. Qua werkkracht, spelvreugde en motivatie  beleeft de man die enkele jaren geleden kanker overwon zijn tweede jeugd. Hulde dus aan de topkandidaat voor ‘man of the season’.

De workshops van Lee Johnson
Maar zijn daarmee alle problemen om hoog te finishen van de baan? Verre van. We mogen niet vergeten dat de luidop uitgesproken ambitie van het clubbestuur de promotie naar eerste klasse was. De cijfers staven dit streven (nog) niet. Al was het in de heenronde na gedane arbeid wel vaak prettig toeven tijdens de busreizen huiswaarts. Van de tien uitmatchen won Lommel er vijf, speelde de ploeg vier keer gelijk en verloor ze slechts één duel. Onverdiend dan nog, met 4-2 in Kortrijk.

Maar aan de vertrouwde Gestelsedijk liet SK de voeling met de absolute top onnodig door de vingers glippen. Na een goede start met winst tegen Charleroi en Lokeren verloor het team de pedalen…. en het noorden. Tegen leider Beveren werd een knap puntje gesprokkeld, maar het verlies tegen Jong Genk, Luik en Beerschot kwam hard aan. Met vier opeenvolgende zeges sloot SK het kalenderjaar 2025 nog knap af, maar de kans op rechtstreekse promotie lijkt momenteel een fata morgana. We horen het Lee Johnson, overigens een heel sympathieke man, nog zeggen na de late nederlaag tegen Beerschot: “Ik ga een ‘workshop over wedstrijdmanagement’ houden, dat had ik al veel eerder moeten doen.” Klinkklare onzin, vonden we toen. Voorafgaand aan elke wedstrijd bereiden coaches van allerlei pluimage hun selectie sowieso grondig voor op de veronderstelde sterktes en zwaktes van de tegenstander. Wat workshop, hoe workshop??? Maar kijk. Het leek toch te werken. Want daarna liet Lommel voor eigen volk enkel nog twee punten liggen tegen leider Beveren. Met Seuntjens als ontketend speerpunt werd er bij vlagen ook uitstekend voetbal op de mat gebracht. Meer nog, groenwit is met 38 doelpunten momenteel het productiefste team van de reeks. Waar nijpt het schoentje dan om de gedane beloften nog waar te kunnen maken? Simpel: achterin!  Want hoe mooi de uitgespeelde doelpunten soms ook zijn, in defensief opzicht wordt even vaak geflaterd dat het niet mooi meer is. Alleen enkele staartploegen incasseerden meer tegentreffers dan Lommel (28). Het maakt van groenwit dé spektakelploeg in 1B. Veel positieve commentaren, veel enthousiast volk langs de lijn ook, maar te weinig punten. Misschien kan Johnson tijdens de winterpauze ook eens een ‘workshop over tactisch vernuft en wisselmomenten’ voor zichzelf organiseren?  Een wijs man zei ooit: de aanval is de beste verdediging. Wie schrik heeft, krijgt slaag. We hoeven niet in detail te treden, maar vreemde ingrepen tegen Lierse en RCSA Futures en zelfs Beerschot kostten het team belangrijke punten. Verder toont de Brit zich wel een goede people-manager, want dat de spelersgroep dit seizoen prima aaneenhangt, is mee zijn verdienste.

Spoeling is momenteel te dun
Dat brengt ons bij de selectie. CFG stuurde dit seizoen alleen belofte Lautaro Lopez naar Lommel  en verder moesten Mattijs Manders en Jeffrey van As het maar uitzoeken. De geldkraan ging dicht. Eentje eruit, eentje erin. Het mag gezegd: de nieuwe ploeg heeft het goed gedaan. Maar de spoeling in de selectie is - ondanks het onwrikbare geloof van veel cfg-beloften in eigen kunnen - vrij dun. Indien elke speler altijd de beste versie van zichzelf zou zijn, was dit Lommel een torenhoge titelkandidaat. Helaas is dit een utopie. Kijk maar naar de Mo Salah van Liverpool, een wereldtopper die dit seizoen geen knikker raakt. Dit impliceert dat voor elke gevestigde waarde een heel degelijke vervanger klaargestoomd moet worden om blessures of vormverlies op te vangen. Als je club de ambitie heeft om te promoveren, ligt de lat voor iedereen hoger. We gaan de spelers niet apart beoordelen, iedereen heeft zijn kwaliteiten en gebreken. Sta ons wel toe om de prestaties van de huidige ploeg te vergelijken met een patiënt die aan hartritmestoornissen lijdt. Van hoge pieken naar diepe dalen en dan floep, weer terug. Terwijl er controle en continuïteit zou moeten zijn. Dat krijg je volgens onze bescheiden mening alleen maar door tijdens de wintermercato  enkele gerichte versterkingen aan te trekken. En te hopen dat fenomeen Ralf Seuntjens dit niveau aanhoudt.

Zijn er recent nog belangrijke ontwikkelingen geweest in de Lommelse bossen?
Jazeker: de ingebruikname van het fonkelende nieuwe trainingscomplex in het hart van het Gestelbos, de City Football Academy. Een peperdure constructie met aangepaste omliggende oefenvelden, die zondermeer tot de top van het Belgisch voetbal gerekend mag worden en waar de jeugd ongetwijfeld de vruchten nog van zal plukken. Knap, heel knap. Het is onze nieuwjaarswens voor Lee Johnson en zijn team om op het elan van de maand december door te gaan en aldus te bewijzen dat zij al die inspanningen, luxe en trainingsfaciliteiten waard zijn. Een hindernisrijke, maar niet onoverkomelijke opdracht.

Piet DINGENS