Ka'ënésjën

Ik wààr thuis ‘t ka’ënésjën. Dè wóuwër mé vruugër dik gënoeg ien ‘t gëziecht gëvreevën. Nie diejë kak natuurlëk éh, mè gëwóuwën ‘t feit dè’k dë jóngstë wààr en dè’k bégëvollëg wa bëdorrëvë za gëweest zén. Allé, dè léstë zi alleejën mén adste bruujër èègëlëk, umdè’k

Viva Forever

Ik weet het nog heel goed, die eerste keer. De zon scheen en ik stond daar, bijna tegen de grijze omwalling, een beetje angstig om me heen koekeloerend, met mijn ontbloot plassertje in de hand. Er ontsnapte pas iets als de kust veilig was. Instinctmatig nam ik wat meer afstand,

Juin!

“Gé zé mé toch në juin!” Dè wèjjërdt riggëlmauwëtig teegë mé gëzeed um èn të gèèvën dè’k nogal në kwiep zén. Vur duuzënd en eejën reedënën, mè dè wittë gélliej óndërtussën allëmòl al ien ‘t lang en ien ‘t breejëd. Diej ötsprààk van diejë juin miek ‘t vur mé

Wiskunde

Op school had ik een relatie. Met wiskunde. Een haat-liefdeverhouding. Als perfectionist vond ik het exacte karakter van wiskunde erg aantrekkelijk. Alles lekker definieerbaar en gedetailleerd. Toch heb ik altijd meer affiniteit gehad met woorden dan met cijfertjes. Daarom, en ook vanwege mijn beperkte mathematische aanleg, grote gestalte en gevoelige

Zjuust ientéds

Gë meugt ‘t gërust weetën: as ëk heejëlëgans alleejën zén, prauwët ëk veul teegë mën èègën. Vural as ër sprààk is van tijdsnóuwëd of druktë ien mënnë kop, duun ëk dè gèèrë hèrtóp. Dè hölpt um dings (rappër) gëdòn en gëorganiezeejërd të krijgën en bégëvollëg zörgt dè vur mèntauwël rust.

'Bad to the Bone'

Een appelflauwte. Ik weet niet goed wat het inhoudt, maar ik heb er ongetwijfeld een, gezien mijn huidige ziektebeeld en het feit dat ik daarnet anderhalf uur intensief heb gefietst, ondanks vrij tropische temperaturen. ‘Zich draaierig voelen na een lichte flauwte,’ zegt mijn online medisch woordenboek, ‘op het aanstellerige af,

Hët gëvauwër van dë schippër

Óp mé lèèvëskielëmëtriekskë stónnën ampër eejënëntwintig jauwër toendè’k dringënd binnë moes ien’t zie’ënhuis vur ‘n óppërassiej èn mén amandëlën. Hët nààwdën ër, want ëk kós bëkans nie mir sli’ën. Ik gëleujëf vur dë vààstë worhéd dè tër ‘n abcès of iets óp zauwët. ‘t Leek wöl

Ochtendelastiek

Hoe ouder ik word, hoe minder vanzelfsprekend ik het vind om er te zijn, hoe glanzender, sappiger en zoeter het krieken van de dag en hoe blinkender het goud in de mond van de ochtendstond. Mijn overactieve geest heeft genoeg aan een paar uur pittend pauzeren om in eerste instantie

Pijn ien dë kuit dus

Mi mén hààn hém ëkik ménnë kòòst nóuwët kunnë vërdienën. Ni dè’k spissëfiek lui zén of zóuwë, neejë, dè kan ëk nie zéggën. Ózzë lievën heejër hit ër mé ien dën tijd gëwóuwën tweejë lingsë gëgóóvën. En ë zittënd gat. Bégëvollëg zén ëkik meejër ë pènnëlè’ërkën, ë buuróómènnë’

Traag is tragisch mooi

Het zal wellicht geen toeval zijn, maar ik heb een zwak voor slome dieren. Ze hebben een air van goedaardigheid. Een luiaard bijvoorbeeld lijkt onophoudelijk te glimlachen terwijl hij uit zelfbehoud meestal ergens onopvallend in een boom hangt te hangen. Op de grond is hij kwetsbaar, want zijn topsnelheid bedraagt

Wa kumt dè kumt

‘t Is kriezis. Iedëreejën mut dëm bóksëmbàànd ènhauwëlën. Gëlu’ëg hém ëkik nie veul nóuwëdëg. Gèft mé ‘n dak bóóvë ménnë kop, në kómpjoetër mi intërnét, nën tillëvieziej, nën ottó (dè mut nie veul pëtiek zén, génnë zjààr, mè ók génnë va kjèskëschiet, want ëk stòn nie gèèrën ien pan)

Russisch ei

Een kip zonder kop legt een ei. In het winkelwagentje. Een Russisch ei. Lekker! De kip zonder kop ben ik, want ik ben m’n winkelbriefje vergeten en dat maakt me zenuwachtig. Omdat het een hele brief was, met een volgeschreven voor- en achterkant. Het wordt een huzarenstukje om overal

Snup, kinnë'ëskak en sjààns

Në groewëtë snubbër zén ëkik nóuwët gëweest. As klèè mènnë’ën wààr ëk dè ók al nie. Heejël avvëntoe pie’ëk ës ë krëmèllë’ën of ë zjiepkën, as’t mé gëprizzënteejërd wóuwër, mè öt mën èègën … Neejë, nie gààw. Toch wààrën ër ötzóndëringën. Zó hèrinnër ëkik mé dè‘k

Groeisteen

Haast en spoed zelden. Geduld een zeldzaam. Goed, door alle technische vooruitgang vinden we snelheid vanzelfsprekend. We zijn er immuun voor geworden. Razendsnel internet, bluetoothverbindingen, snelkeuzetoetsen, webwinkelen … Bijna alles gaat snel en automatisch. Traagheid voelt aan als een fout in het systeem, een situatie die niet onder controle is, een

De joewsgierëgë mòòstërpot

Dor ien dè klèè cafeej’ën án dë hààvën, dor zén dë miensë gëlijk en tëvreej, dor télt öw gèld of wie gë zét, nie mir meej! En dor kwààm ëk zó zat as në Zwitsër buitën en toen zààg ëk allëmòl blààw mènnë’ës, ‘t zààn èffë goewd smurrëfkës

Aimabel immobiel

Een krab met jeuk is nooit grappig. Een mug evenmin. Sinds ik een draagdoek rond mijn pijnlijke linkerarm en -schouder gedrapeerd heb, zijn een aantal kriebelige plaatsen van mijn lichaam quasi onbereikbaar geworden. Bijgevolg (nee, bijen vind ik ook maar niks) lijd ik sinds kort aan acarofobie, de angst voor