Zwauwënëzang

Wa w’ërmeej moesën ènvangën? Ik ha tótauwël gé gëdààcht! Óóvërlèèvën, dè was wor ëk èn dócht. Zweejëtën dè’k di! Lék ë pèjjërd! D’ër liep në kënauwël va zweejët va ménnë rug rèècht na mé gat hénnën.

Ik wuldën ëwég. Wijd ëwég van diejë rotbóuwët, dè woelëg wauwëtër en dè kààw klaslókauwël. Wég van diejën àà’ëlëgë miens diejë mé vërplicht ha um hiejër të stòn stèrrëvën. Diejë nutzak diejë mómmënteejël zénnëm bënàà kauwëlën èèj’ëskop óndërsteundë mi zën tweejë bëhauwërdë peujët wordè iej tien téngëls èn ha hangën wormi dè iej um dë vijf vuujt óp ‘n ónneuzël örrëgëlkë zat të to’ëlën ien dë lés. Bëhallëvë nöö. Hij keek mé èn en bëwóóg nie. Óp gén éng’ël mómènt. Dë sadist.

Wa w’ërmeej moesën ènvangën? Ik ha gët mën èèg’ën al ë pauwër keejër hèrtóp kweejëlënd afgëvrààgd. Ik keek gààw óp mé spiekbriefkën. “Hem aan boord hijsen langs de hoge fokmast.” Ik li dë nààdruk óp dè léstë wóuwërd, zjuust ietskë mindër bibbërënd dan bé dë rèst. “Hem daarna in een kist stoppen waar hij niemand kwaad doet.” Dè drie keejër. Alté drie keejër. Worum? Worum mut dees foltëring zólang duujërën?

Óndërtussë zien ëk ëröt azof ëk óóvërbóuwërd gëvallë zén. Klèddërnat van ‘t zweejët. ‘n Vërzóópë kat.

Zóuwë vuult ‘t dus um dóuwëd të gòn. Dittën is ménnë zwauwënëzang. Vollëgës d’eejën of d’andër mythë bëginnë zwauwënën të zingë vurdè zë stèrrëvën. Vur mé ha dè vijf mënuutë gëleejën ien d’umgëkeejërdë vollëgordë meugë gëbeurën. Dan ha’k al dè leejëd nie gëhad.

Die zinnëwë gòn mè niej ëwég. Ik klink gëlék nëm blèètëndëm beebie mi Parkinson. Ik zén génnë zangër en ëk zén génnë zeeman.

Kom, makt ër ‘t béstë van. Dè’s hiejër ‘n éxààmën. Die puntë kommën óp ‘t rapport, déngt ërèn. Iedëreejën kumt èn dë beurt. Gé hét gëwóuwën wir pech um as jéstën të moetë gòn. Ofwöl hi diejëm bëbauwërdën téngëlto’ëlèèr dë pik óp óów. Dè kan ók.

“Wat zullen we doen met de dronken zeeman? Zo vroeg in de morgen!” Ik zing ‘t vur dë léstë keejër. ‘t Is fërdoemën tweej’ uujër ien dë namiddag. Veejërtien uujër gëleejën hém ëk ‘t 00:00 zien wèjjërën óp ménnë wé’ërradióó en tërnàà hém ëk éfféctief veejërtien uujër gëleejën. Wöl ‘n schòn dobbël bëteejë’ënis, vijn ëk. Hoe dan ók: afgëzien dè’k hém!

‘t Is vurbé, mén éxààmë Muuziekauwël Ópvoeding mi dë Needërlandstauwëlëgë vèrsiej van “What Shall We Do With The Drunken Sailor”. Allës stil. Dóuwëdstil. Zén ëk dan toch dóuwëd?

Neejë. Ménnën adstën toeheujërdër schrapt zën kèèl. Zèllëf ha’k zën stróuwët mi veul plëziejër diechtgëneepën.

“Dè was nie slèècht, Danny. Në veulbëlóóvëndë start ien allë gëval. Gé hét ë schòn “timbre” en në schònnë “vibrato” ien öw stèm. Zeuvën en hallëf óp tien!” Zówiet zeej, mè dan ien ‘t schò Vlams.

Ik wóóg ienjéns tien kieló mindër. Van dë gëzangë van mén vijvëntwintëg klasgënóuwëtën hém ik ààchtëraf nie mir veul gëheujërd. Ik ha ‘t të druk mi ópdreujëgën. En mi mé gëduujërëg af të vrààgë wa diejën tèmpër (dè is toch në Fransë pòòstzeegël, nie?) en diejë viebrààtor (ik weet wa dè is) dor nö èègëlëk mi të màà’ën hààn.

Danny VANDENBERK